Wol is een natuurlijke en hernieuwbare hulpbron. Schapen laten wol op een natuurlijke manier en continu groeien - het is een onderdeel van hun biologische anatomie. Als wol wordt weggegooid, zal het in een aantal maanden of jaren vanzelf afbreken in de grond, waarbij waardevolle voedingsstoffen langzaam worden teruggegeven aan de aarde. Synthetische vezels daarentegen breken extreem langzaam af en dragen significant bij aan de overvolle vuilnisbelten van de wereld. Wol breekt ook af in een mariene omgeving en draagt niet bij aan microplastic vervuiling. In tegenstelling tot microvezels van synthetische textiel (microplastics), die zich ophopen in mariene en terrestrische omgevingen, waar ze ecologische schade veroorzaken.

Wat is het verschil tussen microvezels en microplastics?

Microvezels zijn minuscule vezels met een lineaire massa van minder dan 1 decigram. Alle vezels verliezen microvezels, maar sommige microvezels kunnen afhankelijk van de materialen waaruit ze zijn gemaakt afbreken. Microvezels die afkomstig zijn van natuurlijke vezels, zoals wol, zullen afbreken terwijl microvezels van synthetische vezels dat niet zullen doen. Microplastics zijn microvezels gemaakt van synthetische materialen, zoals acryl, polypropyleen, polyester en polyamide, met een diameter van minder dan 5mm (0,2 inch). Microplastics zijn niet biologisch afbreekbaar en ontstaan door de afvoer en afbraak van consumentenproducten en industriële afvalstoffen.

 

 

Hoe wordt wol biologisch afgebroken?

Alle materialen van dierlijke en plantaardige oorsprong hebben een bepaalde biologische afbreekbaarheid, wat betekent dat ze afgebroken kunnen worden door het werk van levende organismen, zoals schimmels en bacteriën. Wol is samengesteld uit het natuurlijke eiwit keratine, dat vergelijkbaar is met het eiwit dat menselijk haar opbouwt. Wanneer keratine op een natuurlijke manier wordt afgebroken door micro-organismen, vormen de producten geen enkel milieurisico.

Wol breekt snel af

Wol biodegradeert gemakkelijk binnen drie tot vier maanden, maar de snelheid kan variëren afhankelijk van de bodem, het klimaat en de eigenschappen van de wol. Hierdoor worden essentiële elementen zoals stikstof, zwavel en koolstof teruggegeven aan de bodem, waar ze door groeiende planten kunnen worden opgenomen. Sommige studies hebben zelfs aangetoond dat een snellere afbraak na slechts vier weken begraven in de bodem kan plaatsvinden. Wanneer wol biodegradeert, wordt ook koolstof teruggegeven aan de bodem als onderdeel van de natuurlijke koolstofcyclus. Onderzoek heeft aangetoond dat verwerkingsbehandelingen zoals verven en anti-krimpbehandelingen de afbraaksnelheid van wol in de bodem kunnen beïnvloeden. Verven kunnen bijvoorbeeld zorgen dat wollen stoffen aanvankelijk minder snel afbreken, maar dit effect houdt meestal slechts een paar weken aan. Aan de andere kant heeft recent onderzoek aangetoond dat de Chlorine-Hercosett anti-krimpbehandeling, die op wol wordt toegepast (waardoor wollen kleding geschikt is voor machinewas), de biodegradatie kan versnellen. Dit doet het door een deel van de cuticula van de vezel te verwijderen (de pantserplaat), waardoor deze gevoeliger wordt voor microbische afbraak.

Wol wordt gemakkelijk biologisch afgebroken bij warme en vochtige omstandigheden

Bij afvoer, als wol warm en vochtig is of begraven wordt in de grond, ontwikkelen schimmels en bacteriën zich die enzymen produceren die wol afbreken. Aan de andere kant, dankzij de unieke chemische structuur van keratine en de stevige, waterafstotende buitenmembraan van wol, breken schone en droge wolvezels niet gemakkelijk af. Dit maakt wolproducten bestendig en langdurig onder normale omstandigheden.

Wol geeft essentiële voedingsstoffen terug aan de aarde

Bij begraving in de grond wordt wol een langzame afgifte van meststof die nutriënten biedt voor opname en groei door andere organismen. Sommigen hebben zelfs wolmest gebruikt om kruid- en groentegroei te bevorderen. Dit wordt bekend als natuurlijke gesloten lusrecycling, het herstellen van de initiële input van grond en gras. Andere gunstige effecten van het toevoegen van wol aan bodems zijn een verhoogde wateropnamecapaciteit, verbeterde waterinfiltratie, bodemventilatie en verminderde erosie. Fijngehakte wolvloerbedekking, als meststof gebruikt, verhoogde de drogestofopbrengst van grasgroei met 24% tot 82%.

Wol draagt niet bij aan afvalvolumes en de microplasticpollutie

Wolvezels biodegraderen op natuurlijke wijze in een relatief korte periode in bodems en mariene systemen, waardoor ze niet ophopen in afval en oceanen. Volgens een Ag Research-studie uit 2020 is dit aangetoond en is er geen bewijs gevonden dat de polyamide hars die wordt gebruikt voor de machinewasbare wolbehandeling microplastic vervuiling veroorzaakt. In tegenstelling hiertoe biodegraderen synthetische textielen niet en blijven ze decennialang bestaan en verbrokkelen ze tot kleine fragmenten. Deze fragmenten, bekend als microplastics, hopen zich op in aquatische omgevingen en afvalopslagplaatsen, waar ze negatieve gevolgen hebben voor ecosystemen wanneer ze door organismen worden opgenomen. Een enkel polyester fleece kledingstuk kan meer dan 1900 vezels produceren tijdens één wasbeurt. Inname kan organismen schaden, soms zelfs leiden tot hongersnood omdat plastic voedsel vervangt. Microplastics in de voedselketen kunnen mogelijk ook de gezondheid van mensen beïnvloeden via consumptie van zeevoedsel. Microplastics zijn ook aangetroffen in drinkwater, zowel flessenwater als kraanwater.

 

Bron: The Woolmark Company